Marcia Goddard: ‘Veranderen is van alle tijden’
Het gedrag van mensen op de werkvloer van de 21ste eeuw
Dat niets hetzelfde blijft, is de afgelopen maanden wel duidelijk geworden. Daar moet je als mens in meebewegen, of je wilt of niet. Marcia Goddard, neurowetenschapper, Head of Research bij &RANJ en spreker tijdens NARIM Now! denkt dat wij dat heel goed kunnen. Sterker nog, veranderen is van alle tijden.
Marcia Goddard: 'We kunnen veel meer dan we denken.'
Digitale transformatie
Marcia houdt zich bezig met het gedrag van mensen op de werkvloer van de 21ste eeuw. Die werd totdat het coronavirus ook in Nederland uitbrak, gedomineerd door digitale transformatie. ‘We moesten leren omgaan met veranderingen en onze workforce daarop voorbereiden. Men voorspelde dat de digitale transformatie enorm zou zijn. Kijk ik er nu op terug, dan moet ik constateren dat het enorm meeviel. Het had meer het tempo van een druppend kraantje. Totdat corona kwam en we wel moesten. Bedrijven zagen in dat ze heel rigide waren in hoe ze omgingen met veranderingen. Ze zagen pas echt de waarde van de digitale transformatie toen iedereen min of meer verplicht werd thuis te werken.’
Niet iedereen was daar gelukkig mee…
‘Ons aanpassingsvermogen is groot, we kunnen meer dan we denken. Binnen organisaties begint een verandering bij een MT, maar zij zijn doorgaans heel risicomijdend. Nu moet het, en zie: het kan! Er heerste ook vaak de angst dat mensen wanneer ze thuiswerkten, niets zouden doen. Gebleken is dat mensen wel productief blijven en hun werkzaamheden netjes uitvoeren. Misschien niet altijd tussen 9 en 5 uur, maar soms ervoor, of erna. Wees eerlijk, is dat erg?’
Leidinggevenden willen graag de controle houden…
‘Ik zie hierin een groot generatieverschil tussen de mentaliteit van startups en die van corporates. De startups controleren niet, ze gaan ervan uit dat er wordt gewerkt en dat je je bij vragen of problemen meldt. Binnen corporates, waar het management doorgaans jaren werkervaring heeft, bestaan veel managementlagen en werkt men volgens richtlijnen en processen. Dat is logisch want dat is door de jaren heen zo gegroeid. Deze structuur zorgt nu eenmaal voor een grotere behoefte aan controle.’
Over veranderen gesproken, hoe gaan we dan om met AI en de opkomst van robots?
‘We moeten die ontwikkelingen verwelkomen. Het is echt een doemscenario dat robots onze banen overnemen. Robots zijn goed in repetitief voorspelbaar werk. Het verschil tussen een mens en een computer is groot. De mens heeft vaardigheden die ons heel waardevol maken. De computer kan over het algemeen niet omgaan met iets wat hij nog niet eerder heeft gezien. AI heeft moeite met menselijk gedrag en empatisch vermogen. Een menselijke stem, ons gezicht, onze houding, zijn niet objectief te maken en dus ook niet in een algoritme te stoppen.’
Wat is het risico van AI?
‘Bias. Onze manier van denken wordt beïnvloed door eerdere gebeurtenissen of overtuigingen. We zijn biased in de manier waarop we naar de wereld kijken. Heb ik een bepaalde mening over iets, dan verwerken mijn hersenen die informatie op een manier die past binnen dat wereldbeeld en dan ben ik nooit helemaal objectief. Ik geef een voorbeeld over biasmanagement in recruitment algoritmes. Dit algoritme bepaalt of de persoon geschikt is voor de functie. Daarvoor wordt historische data gebruikt.
Met andere woorden, beslissingen uit het verleden vormen de input voor dit algoritme. Mensen hebben die bias, willen wij iemand willen aannemen en die persoon blijkt dezelfde interesses te hebben, dan beïnvloedt dit onze perceptie over die persoon. Dat hoeft niets te maken hebben met de geschiktheid voor de functie, het beïnvloedt wel het gevoel van een “klik” waardoor we denken dat de persoon geschikt is voor de functie. De menselijke touch is dus heel belangrijk om objectief naar data te kunnen kijken.’
Copyright foto: Merlijn Doomernik
