Ladies@Risk pakken de draad weer op

Na een periode van relatieve rust, mede als gevolg van corona, hebben de Ladies@Risk de draad weer opgepakt. En dat wordt door de ruim 110 aangesloten dames gewaardeerd. Jacqueline Plessius, een van de grondleggers van de Ladies@Risk en momenteel samen met Annemarie Schouw coördinator van de groep, praat ons bij.

 

 

De Ladies@Risk is aan NARIM gelieerd en onderstrepen de waarden, normen en ideeën van NARIM, maar is geen onderdeel van NARIM. Jacqueline: ‘Dat kan ook niet, want slechts een gedeelte van de aangesloten dames is lid van NARIM. We mogen gelukkig wel gebruik maken van het NARIM-secretariaat voor administratieve zaken en daar zijn we NARIM ook dankbaar voor.’

 

Wat is het doel van Ladies@Risk?

‘De Ladies@Risk is voor en door vrouwen werkzaam in de Risk & Insurance branche. Juist de diversiteit aan invalshoeken van makelaar, verzekeraar, jurist, schade expert en consultant is wat ons onderscheidt van anderen groepen, associaties en verenigingen. We zijn sinds 2009 actief en door de jaren heen gegroeid van 35 naar ruim 110 “Ladies”. Ons doel is elkaar aan te spreken en met elkaar door te praten over wat ons dagelijks bezig houdt. Dat maakt het persoonlijker.’

 

Het afgelopen jaar waren we gedwongen om elkaar digitaal te ‘ontmoeten’, hoe hebben jullie contact gehouden?

‘Normaal gesproken kwamen we twee keer per jaar een halve dag bij elkaar. Dat kon nu natuurlijk niet. We hebben wel in december een digitale plenaire bijeenkomst van een uur georganiseerd. Daar hebben we Marguerite Soeteman-Reijnen, bestuurder bij Aon, bereid gevonden te vertellen over haar inspanningen om meer vrouwen op topposities in het bedrijfsleven te krijgen. De Ladies konden stemmen op een vijftal stellingen/vragen en dat leverde een goede respons op.

Maar we willen meer. Daarom doen we het nu anders en hebben we de dames verdeeld in acht subgroepen. Iedere groep bestaat uit twaalf tot veertien Ladies. Daarbij zorgden we ervoor dat de groep zo wisselend mogelijk is. Dus niet alleen advocaten of uitsluitend risk managers. En iedere groep heeft een trekker die het overleg regelt en terugkoppeling geeft binnen de groep van trekkers. Inmiddels zijn alle subgroepen al een keer digitaal bij elkaar gekomen, sommige groepen zelfs al vaker, en de besproken onderwerpen verschilden enorm. Zo discussieerde de ene groep over de verharding van de markt en is de andere groep nog niet verder gekomen dan met elkaar kennismaken. En dat mag ook. Het moet groeien.’

 

Hoe nu verder?

‘Op den duur wil ik nog meer zakelijke onderwerpen aan de orde stellen. Maar ik ben niet degene die bepaalt, ik participeer, observeer en geef door. Inmiddels hebben we twee keer overlegd met de trekkers van de subgroepen en daaruit kwam het idee om een tweede plenaire bijeenkomst te organiseren. Dit werken we nu uit. We blijven ook nadenken hoe we nu en later met elkaar kunnen blijven communiceren want netwerken is en blijft belangrijk in onze branche.’